مجازی سازی دسکتاپ یکی از شاخه های مجازی سازی می باشد که در سالهای اخیر بسیار مورد توجه مدیران شبکه قرار گرفته است. راه اندازی مجازی سازی دسکتاپ از طریق VMware، Citrix و به صورت لینوکسی امکان پذیر است. تیم فنی پردیس پارس در زمینه نصب و راه اندازی مجازی سازی دسکتاپ مبتنی بر VMWare دارای تخصص و تجربه کافی می باشند. پشتیبانی مجازی سازی دسکتاپ نیز از دیگر خدمات تیم فنی پردیس پارس می باشد که در حال حاضر نیز برای چندین شرکت بستر VDI راه اندازی شده و در حال پشتیبانی می باشد.
مطالعه مطالب زیر به افرادی توصیه می شود که دیدی کلی و فنی نسبت به مقوله ی مجازی سازی داشته و با سیاست کاهش هزینه های سازمانی و استفاده از حداکثر توانایی های زیرساختی خود تصمیم دارند بالاترین کارایی را بدست آورند. بنده اشکان پزشکی کارشناس فنی تیم پردیس پارس با همراهی همکاران خود پروژه های متعددی در زمینه مجازی سازی دسکتاپ راه اندازی کردیم و ماحصل تجربیات خود از مجازی سازی دسکتاپ های کاربران در سازمان های مختلف به همراه مطالعات انجام شده در زمینه مجازی سازی را در قالب سلسله مقالات ” مجازی سازی دسکتاپ” در اختیار شما عزیزان قرار میدهیم و امیدوارم سهمی کوچک در بالا بردن سطح و توان علمی مهندسان و کارشناسان فارسی زبان در این زمینه داشته باشیم.
با این قابلیت سیستم عامل های خود را همانند یک VM بر روی یک هایپروایزر اجرا میکنیم. تک تک این VMها جزئی از سرور بوده و از زیرساخت های فراهم شده استفاده می نمایند. مدل توصیف شده معمولا با نام Hosted Virtual Desktop هم شناخته می شود.
دیاگرام زیر یک دید سطح بالا از Virtual Desktop Infrastructure به شما میدهد.
کمی دقیقتر نگاه کنیم این اتفاقات چگونه رخ می دهد؟
کاربر از طریق End point خود که می تواند ,PC Thin Client، موبایل و یا تبلت باشد به صورت ریموت به یک Connection Broker متصل می شود. Connection Broker Managers بر اساس منابع موجود کاربران را به دسکتاپ مجازی مناسب متصل میکند. در اولین راهکارهای ارائه VDI در بازارمفهوم درستی از Connection Broker وجود نداشت و یک کاربر به صورت مستقیم به یک دسکتاپ مجازی متصل میشد.
در اولین اتصال، اسکرین شاتی از virtual desktop machine در شبکه برای کاربر نهایی ارسال میگردد تا روند بهینه سازی انجام شود.
دیتایی از دیتاسنتر خارج نمیشود، اما در عوض اسکرین شات ها آپدیت شده و تحت شبکه ارسال می شوند. این رویداد مثل تماشا کردن یک تلویزیون هوشمند است با تصاویری که از استدیوی تلویزیونی بر روی TV شما پخش می شود و بازیگران روی صحنه هنرنمایی میکنند و این شما هستید که توسط کنترل خود تعاملات لازم را با تلویزیون دارید.
از دیدگاه معماری، دسکتاپ مجازی اغلب بر اساس نیاز ایجاد می گردد، جمع کردن اجزا مختلف در کنار یکدیگر تا یک دسکتاپ کامل خلق گردد. سیستم عامل، user profile، Desktop Policies و برنامه هایی که تمام آنها جدا از یکدیگر هستند و کامپوننت های جدا از هم و … پس از ایجاد و تحویل این موارد ما میتوانیم ادعا کنیم که یک دکستاپ تحویل کاربر داده ایم.
به خاطر داشته باشید که نوع رفتاری که با یک دسکتاپ مجازی دارید با دسکتاپ فیزیکی نخواهید داشت! و همین امر مزایای زیادی را برای ما ایجاد میکند. بعضی از کامپوننت ها مخصوص مدیران طراحی شده اند و بعضی دیگر مخصوص کاربران معمولی که در این مورد در مقالات آتی بسیار صحبت خواهیم کرد.
VDI گاهی اوقات ما را دچار سردرگمی میکند که بالاخره Server Based Computing -SBC- یا Remote Desktop Services -RDS- می باشد. حالا بپردازیم به این مورد که اصلا چه تفاوت هایی بین این تکنولوژی ها و VDI وجود دارد. اصلا تفاوتی هست؟
SBC و RDS تکنولوژی هایی میباشند که مدت زمان طولانی است که در کنار ما هستند. در اصل باید برگردیم به سال 1950میلادی زمانی که کاربران برای اجرای برنامه های خود به صفحه سبز ترمینال سرویس یک Mainframe متصل می شدند این برای زمانی است که فقط یک صفحه کلید وجود داشت!! مسلما برای من و شما درک آن روزگار بسیار سخت است.
SBC یا RDS در نوع کارکرد به ظاهر تفاوتی با VDI ندارند. شما به صورت ریموتی به برنامه ای متصل شده اید که بر روی یک سرور در دیتاسنتر قرار دارد. انتهای کار شباهت هایی وجود دارد ولی قرار نیست عینا مثل یکدیگر باشند.
اولین بخش اجرا شدن برنامه ها می باشد. تفاوتی بین برنامه های نصب شده بر روی یک سرور که چند کاربر به آن سرور متصل شده اند و از برنامه استفاده میکنند و برنامه ای که منحصرا برای یک نفر در یک session اجرا می شود وجود دارد.
مزایای پیاده سازی VDI:
بوسیله مجازی سازی دسکتاپ یوزرها با ایجاد یک مدیریت مرکزی مزایایی بدست می آید که فقط برای ادمین های IT نبوده و در این سود کاربران هم مشارکت خواهند داشت. بعضی از این مزایا عبارت اند از :
• تطابق و امنیت: در حقیقت دیتایی از دیتاسنتر خارج نمی شود مگر دپارتمان IT تصمیم بگیرد با استفاده از Policy موجود این اجازه را به کاربران بدهد. بعضی از این قابلیت ها بسته شدن USB تمام دسکتاپ های مجازی می باشد و در صورت نیاز این وضعیت برای قلم USB کاربران نادیده گرفته می شود.
• مدیریت متمرکز و ساده: دسکتاپ های متمرکز با خود مدیریت متمرکز را به همراه می آورد. حال که دسکتاپ ها مجازی شده و در داخل دیتاسنتر قرار گرفته اند خیلی راحت تر از قبل می توانیم اموری مانند بروزرسانی و پچ زدن بر روی OS ها را انجام دهیم. تمام دسکتاپ های مجازی Virtual Desktop از یک Golden Image ساخته می شوند که به صورت مرکزی بروزرسانی و نگهداری می شود. بنابراین چیزی به صورت فیزیکال مشاهده نمی شود. فقط کافیست اراده کنید Image اصلی را آپدیت میکنید و با چند کلیک دوباره VDI ساخته می شود و کاربران دائما آپدیت های جدید را دریافت میکنند. T-shoot کردن وضعیت کنونی خیلی راحت تر از قبل می باشد بدون اینکه نیاز باشد با کاربر به صورت مستقیم برخورد داشته باشید و غرغرهای آنها را تحمل کنید!!
• انعطاف پذیری و ظرافت: داشتن دسکتاپ هایی که بر روی یک پلتفرم مجازی قرار گرفته اند به شما قابلیت افزایش و کاهش را به راحتی می دهد بدون اینکه لازم باشد دسکتاپ های فیزیکی جدیدی خریداری کنید. می توانید از دستگاه های thin-client استفاده کنید یا کاربران از دستگاه های خودشان بهره وری لازم را ببرند. در حال حاضر تمام منابع و ریسورس های شما به دیتاسنتر منتقل و دسترسی به آنها به صورت ریموت امکان پذیر است. کاربران می توانند به دسکتاپ های در نظر گرفته متصل شده و استفاده نمایند خواه در شرکت حضور داشته باشند یا در خارج شرکت باشند. کاربران باید کارهای سازمانی خود را انجام بدهند و دیگر هیچ عذر و بهانه ای مانند بد بودن آب و هوا و وجود ترافیک و عوامل محیطی و محاطی پذیرفته نیست زیرا با تدبیر شما و اندیشه ی VMware از هرمکان می توانند وصل شده و دسکتاپ شخصی خود را داشته باشند.
• موبایل و BYOD از هرجایی: VDI این قابلیت را به شما می دهد که از طریق دستگاه های مختلف مانند موبایل، تبلت، دستگاه های شخصی خودتان به صورت کاملا امن به دسکتاپ های شرکتی متصل شوید. این شما هستید که انتخاب می نمایید کدام دستگاه برای شما راحت تر است تا دسکتاپ خود را در آن داشته باشید و کارهای معمول خود را انجام دهید. فراموش نکنید سیستم عامل تبلت و موبایل شما اصلا مهم نمی باشد و نیازی نیست حتما پلتفرم ویندوزی بر روی آن اجرا شده باشد.
• ذخیره سازی هزینه ها: پیاده سازی دسکتاپ مجازی و آداپته کردن ( جا انداختن ) آن با یک روش مناسب و آزمایش شده همراه با یک Image مناسب، بروز رسانی سیستم عامل ها، نگهداری پروفایل کاربران، مدیریت مرکزی و توسعه برنامه های مرکزی شما را به سمت Operational Expenditure (OPEX) هدایت میکند. البته این مورد در مقایسه با دسکتاپ های قدیمی و سنتی می باشد. Capital Expenditures (CAPEX) هزینه های سرمایه ای، هزینه هایی که برای ایجاد سود در آینده مصرف می شود. در تمام مدت راه اندازی VDI یک مورد را همیشه از کارفرمایان متفق القول شنیده ام: آیا VDI هزینه ها را در مدت زمان کاهش می دهد؟ برای جواب این سوال شما می توانید بدون ذره ای فکر و مکث و با قطعیت اعلام نمایید صد در صد این اتفاق خواهد افتاد! اما این نکته را هم در نظر داشته باشید معمولا CAPEX در شروع پروژه VDI بیشتر از آن مقداری است که شما حدس میزدید. و بازگشت هزینه ها و ایجاد سود برای این پروژه معمولا بعد از راه اندازی در مدت زمان سه سال حاصل خواهد شد.
تاریخچه ای کامل از VMware و VDI
مفهموم مجازی سازی دسکتاپ ویندوز از اوایل سال 2002 میلادی شکل گرفت، وقتی که حجم کاری مشتریان VMware برای استفاده از دسکتاپ های مجازی شروع شد و دسکتاپ ها را بر روی VMware سرورها و ESX سرورها در دیتاسنتر قرار دادند. آن زمان ایده و مفهمومی برای connection broker وجود نداشت و کلمه ای به نام VDI وجود خارجی نداشت!! مشتریان به صورت کاملا ساده و ابتدایی با پروتکل RDP مستقیما به desktop virtual machine ها متصل می شدند که سیستم عامل ماشین ها ویندوز XP بود.
تا سال 2005 خبر جدیدی نشد تا اینکه VMware اولین بار ایده ای را رونمایی کرد که مفهوم connection broker را تداعی میکرد. یک نمونه اولیه در VM world نمایش داده شد. VDI پا به عرصه گذاشت و بسیار مورد توجه قرار گرفت. اینجا زمان اوج گیری تکنولوژی بود. نسخه هایی از connection broker در event های کمپانی های دیگری مانند Propero نیز نمایش داده میشد. بعدها Propero جزئی از Horizon View کانکشن سرور شد.
در اوایل سال 2006 میلادی، VMware برنامه های متعددی را با همراهی تعدادی از صاحبان تکنولوژی مانند Citirx، HP، IBM، SUN در زمینه VDI اجرا کرد.
در سال 2007 میلادی نمونه ای اولیه از connection broker معرفی شد تا سر و سامانی به وضعیت اولیه داده و شرایط را نسبت به قبل در زمینه تکنیکال بهبود بخشد.
محصول معرفی شده Virtual Desktop Manager1.0 نام داشت. سال 2007 میلادی سال پرکاری برای مجموعه VMware بود. با هزینه تقریبی 25 میلیون دلار کمپانی Propero را خرید و با سرعت بخشیدن به روند توسعه Connection broker موجب شد در کنفرانس سالیانه VMware با نام VMworld برنامه Virtual Desktop Manager 2.0 را ارائه دهد.
این مقاله ادامه دارد….
